W pierwszej części wyprawy naszą bazę stanowiła wioska Niu Lan Ping, oddalona o ok. 40 km na wschód od miasta Lichuan. Po przeprowadzeniu wstępnego rekonesansu, jako główny rejon działania zostało wybrane otoczenie wioski Xiong Jia Ping, znajdującej się w górnej części masywu na południe od bazy. Masyw w tym rejonie osiąga wysokość 1680 m n.p.m.. Odwadniany jest do doliny znajdującej się na wysokości 450 m n.p.m. Warstwy skał węglanowych poprzedzielane są warstwami skał trudno rozpuszczalnych oraz nieprzepuszczalnych. W tym rejonie prowadziliśmy eksplorację w 13 jaskiniach. Najciekawsze z nich to: Shibanling Tian Keng (-196 m), Yang Lan Ping Dong (-317 m), Da Chu Ping Dong (-260 m). Otwór Shibanling Tian Keng ma wymiary 130x100 m i prowadzi do studni o głębokości 180 m. Studnia doprowadza do strefy syfonalnej o długości 300 m, która zalewana jest podczas pory deszczowej. W jaskini znajduje się ciek wodny o przepływie ok. 20 l/s. Jaskinia Yang Lan Ping Dong rozpoczyna się szczelinową studnią o głębokości 315 m, doprowadzająca do strefy syfonalnej o rozciągłości 230 m i szerokości do 10 m, do której wpadają liczne studnie. Da Chu Ping Dong to jaskinia rozpoczynająca się studnią o głębokości 140 m, która przechodzi później w ciąg kaskad, prowadzących nad studnię, gdzie eksploracja została zakończona z powodu braku czasu. Występujące w jaskiniach strefy syfonalne, związane są z widoczną w niektórych miejscach na powierzchni terenu warstwą skał trudno rozpuszczalnych. W związku z rozwijającą się eksploracją w trzech największych jaskiniach, nie została zakończona eksploracja w niektórych spośród innych obiektów, w których działaliśmy w tym rejonie.
Studnia wlotowa P150 w jaskini Da Chu Ping Dong, Lichuan - fot. M. CiszewskiW drugiej części wyprawy przenieśliśmy się w rejon miasta Wulong, do miasteczka Jiang Kou, znajdującego się u ujścia rzeki Furong Jiang do rzeki Wu Jiang. W tym rejonie pasma górskie podzielone na wyraźnie wyodrębnione masywy. Od drugiej połowy lat 90-tych, w rejonie wioski Tian Xing, pod auspicjami organizacji Hong Meigui, prowadzona jest przez wyprawy międzynarodowe intensywna działalności eksploracyjna. Jej efektem jest odkrycie najgłębszego aktualnie systemu jaskiniowego Chin Tianxing Cave System o głębokości 1020 m i długości 61 km. W pozostałych masywach prowadzona była w ograniczonym zakresie jedynie eksploracja powierzchniowa. Przed wyjazdem wyprawy dostaliśmy propozycję eksploracji jaskiń na południowy zachód od miasteczka Jiang Kou. Na terenie tym realizowany jest projekt Instytutu Geologii Krasu z Guilin w którym bierze udział Erin Lynch z organizacji Hong Meigui. W związku z tym Erin Lynch uczestniczy w drugiej części naszej wyprawy. Otrzymaliśmy współrzędne otworów zlokalizowanych przez Chińczyków i ich sprawdzenie było naszym celem. Okazało się, że sytuacja geologiczna w rejonie w którym działaliśmy jest bardzo złożona. Warstwy wapienie poprzedzielane są warstwami skał nieprzepuszczalnych, a geologia masywu nie jest rozpoznana. Część masywu znajduje się w prowincji Chongqing, natomiast wyższa część w prowincji Guizhou. W sumie zostało wyeksplorowanych 16 jaskiń. Większość z nich to niewielkie obiekty z bogatą szatą naciekową. Najgłębsza z jaskiń to Hetao Wan Shujing (-167 m).
Osady w okresowo zalewanym korytarzu, Xian Zhan Gao Dong, Wulong - fot. M. CiszewskiPrzeprowadziliśmy również rekonesans w najwyższej części masywu, znajdującego się w prowincji Guizhou. Rejon ten można uznać za zdecydowanie bardziej interesujący, a znajdujące się tam jaskinie osiągają znacznie większe rozmiary. Studnie, leje i doliny bezodpływowe dochodzą tu do średnicy kilkuset metrów. W niektórych z nich biorą początek jaskinie z przepływami podziemnych rzek. Eksploracja tej części masywu pozwoli w przyszłości lepiej zrozumieć genezę krasu na terenie w którym działaliśmy.
Pod koniec wyprawy na zaproszenie Instytutu Geologii Krasu z Guilin, połowa naszej ekipy działała w sąsiedztwie miasta Youyang w prowincji Chongqing. Eksplorowaliśmy i kartowaliśmy tam jaskinie z przepływami podziemnych rzek, gdyż analiza hydrologiczna jest głównym celem projektu prowadzonego tam przez Instytut.
Otwór Hui Gui Dong - fot. M. CiszewskiNa zakończenie wyprawy spotkaliśmy się z władzami geoparku w Wulong, aby podsumować efekty naszej wyprawy i omówić możliwości działania w przyszłości na tym terenie. W sumie w czasie wyprawy działaliśmy w sumie w 38 jaskiniach. Łącznie udało się skartować 8455 m. Z braku czasu nie zostało skartowane ok. 1700 m korytarzy.
Sala w Poban Cao Dong, Wulong - fot. T. PawłowskiW wyprawie wzięli udział: Andrzej Ciszewski (kierownik), Michał Ciszewski, Kaja Fidzińska, Stanisław Wasyluk, Ewa Wójcik (wszyscy KKTJ); Mateusz Golicz (RKG "Nocek"); Erin Lynch (Hong Meigui Cave Exploration Society) Robert Matuszczak (WKTJ); Tomasz Olczak (SŁ); Tomasz Pawłowski i Paweł Ramatowski (STJ KW Kraków); Krzysztof Recielski (SW) oraz Aleksandra Jelonek (KW Warszawa, tłumacz)i Kaja Kałużyńska (NCCU, tłumacz).
Kierownik wyprawy,
Andrzej Ciszewski
Zjazd studnią P166 do Hetao Wan Shujing, Wulong - fot. S. Wasyluk